Αυτοί που φεύγουν και αυτοί που μένουν

Γ.Α.Μαθιουδάκης ΜD phD 
 Μέσα σε μόλις λίγα χρόνια κατάφεραν να κακοφορμίσουν την πατρίδα. Να την κατασπαράξουν. Να την ερημώσουν. Αυτοί οι λογοπλόκοι, οι καυχησιάρηδες μιλάνε για πολυπολιτιστικές μεταμορφώσεις, οικονομική ανόρθωση, ανάπτυξη, προαγωγή της επιστήμης, της τέχνης, της επικοινωνίας, της παραγωγής. Ελεηνολογούν το άρρωστο πολιτικό σύστημα, που τόσα δεινά συσσώρευσε στη χώρα, αλλά αυτοί οι ίδιοι είναι η αρρώστια.  

  Δημιούργησαν ένα ζοφερό, αβίωτο περιβάλλον, αχανούς άνυδρης ερήμου, από το οποίο πανικόβλητοι τρέχουν να γλυτώσουν οι χαρισματικοί και ταλαντούχοι νέοι μας επιστήμονες, μαστοράκια, τεχνήτες, καλλιτέχνες, απλοί άνθρωποι της μηχανής, του εργοτάξιου, του εργοστάσιου, του χωραφιού, να πάρουν των ”οματιών τους”. Κατέστησαν φιλαπόδημους, τους νέους μας, γενετικά και επίκτητα προικισμένους εραστές της γαλαζοπράσινης πατρίδας μας, κυνηγημένους από το φάσμα του φόβου, του τρόμου, της πείνας, της επιβεβλημένης απραξίας, της υποχρεωτικής ανεργίας.
   Οι νέοι μας τρέχουν πανικόβλητοι να ξεφύγουν από το φάσμα του επαπειλούμενου κοινωνικού αποκλεισμού και της ανεργίας.  Απογοητευμένοι μαζεύουν τις επίμονες προσπάθειες ετών, τις θυσίες να μάθουν επιστήμες, τέχνες, τεχνικές, δεξιότητες, ώστε να εργαστούν παραγωγικά και να ζήσουν ελεύθερη, ανεξάρτητη ζωή, αφού εξανάγκάζονται σε ακούσια και ανοίκεια μετανάστευση. Για να διεκδικήσουν μια καλύτερη μοίρα. Από ένα καλύτερο μετερίζι να διεκδικήσουν την επιβίωση, την αξιοπρέπεια, και γιατί όχι, την πραγματοποίηση των ονείρων τους. Γιατί εδώ ο τόπος τους, κατέστη άγονος, κακοτράχαλος, παράλυτος, άνυδρος, μεσα στον κυκεώνα των σκόπιμα συγχυτικών συστημάτων, ιδιοτελειών, ανυπέρβλητων δυσκολιών, προσκομμάτων. Να διαφύγουν από ένα εγκλώβισμένο στη διαπλοκή και την διαφθορά κράτος, που την  άμβλωση διεξόδων βάφτισε ισότητα ευκαιριών. ένα κράτος που τον σφετερισμό των θέσεων εργασίας, είπε αξιοκρατία. Την αρπαγή τού με κόπο αποκτηθέντος ”έχειν” των νοικοκυραίων  αποκάλεσε αναδιανομή πλούτου. Πόσα ξέρουν οι απατεώνες του λόγου να λένε για να συσκοτίζουν τις άνομες προθέσεις τους.

   Και ποιοί μένουν; Οι οικονομικοί μετανάστες!

  Τα ”μαζώματα”, οι αδέξιοι, οι άξεστοι, οι άτεχνοι. Αυτοί, που το ίδιο ανάξιοι και ανήμποροι ήταν και στη χώρα τους, ασήμαντοι, ανεπάγγελτοι, στείροι, κακοποιοί παραμένουν και στη δική μας. Και φυσικά δεν αναφέρομαι στους φίλεργους, που μοχθούν για το καλό τους και το καλό του τόπου που τους φιλοξενεί.  Μιλώ για τους απάτριδες, που εγκατέλειψαν την δοκιμαζόμενη χώρα τους αβοήθητη και διατείνονται με αναίδεια ότι ήρθαν εδώ με πρόθεση ν΄αγαπήσουν ξένο τόπο.  Και φυσικά δεν μιλώ για τους απεγνωσμένους, εκείνους που ως μόνο εφόδιο έχουν την ήδη φθίνουσα ζωή τους, που ένα μόνο το αίτημά τους, να αναγνωρισθούν ως ανθρώπινα πλάσματα και να διεκδικήσουν ένα, μικρό χώρο, να ανασυγκολλήσουν τα ραγισμένα τους όνειρα, αλλά για τους άλλους, εκείνους που φέρνουν ως πολιτισμικές νεωτερικότητες, τις τέχνες του κακού.

  Η χώρα μας φορτώνεται δισβάστακτα ”αδρανή φορτία”, παράνομους με μόνες επιδόσεις τους την αρπαχτή, τον παρασιτισμό, επιτηδευμένους στο παρεμπόριο, στην αδικοπραξία, την επαιτεία, τον παρασιτισμό, τη ληστεία.

Ας μη βιαστούν, οι επιπόλαιοι, να με απορρίψουνε για ρατσιστή. Καθώς αποψιλώνουμε την Πατρίδα μας από το στιβαρό εθνικό της κεφάλαιο και την επιβαρύνουμε με αβάστακτα περιττά φορτία, είναι αδύνατο να ελπίσουμε προκοπή. Ναι! Δεν μπορεί τίποτα να πάει μπροστά, όταν εγκατελείπει τις προωθητικές του μηχανές, ενώ, ταυτόχρονα, φορτώνεται απόβαρα.