Έρρει τα κάλα. Απορίαμες τι χρη δραν

    Παρά την εμβληματική ιδρυτική διακήρυξη του κυβερνώντος κόμματος περί "Εθνικής Ανεξαρτησίας και Λαϊκής Κυριαρχίας" και της Ε.Ε. περί "Ευρώπης των Λαών" η Ελλάδα απώλεσε ".. μέρος της εθνικής της κυριαρχίας", όπως, διαγγελματικά δήλωσε, κυνικά προ μηνών ο Πρωθυπουργός. Η χώρα έχει τεθεί υπό τον έλεγχο μιας πρωτόγνωρης για τα παγκόσμια δεδομένα επιτροπείας. Πρόκειται για μια κατοχή, όχι απότοκη ένοπλης επιθέσεως, αλλά οικονομικής υποθηκεύσεως. Το "κατόρθωμα" αυτό είναι έργο πολλών διαδοχικών κυβερνήσεων. Ήταν αποτέλεσμα συστημικής συμπεριφοράς και δεν δημιουργήθηκε "εν αιθρία", από τη μια στιγμή στην άλλη, σαν κάποια στραβοτιμονιά που μας έβγαλε από την ούρια πλεύση μας. Ό,τι έχει συμβεί είναι ότι το παθητικό μας ξεπέρασε, κατά 15% το ενεργητικό μας. 

   Το παθητικό είναι όλα εκείνα τα δάνεια που ερήμην του λαού συνήψε η ελληνική πολιτεία και διαχειρίστηκε η οικονομική ολιγαρχία στην χώρα μας. Με ευθύνη όλων των κυβερνήσεων, τα προηγούμενσ 36 χρόνια, υπερτράφηκε το παθητικό της οικονομίας μας, με ακατάσχετες δανειοληψίες για ικανοποίηση καταναλωτικών επιδιώξεων. 

   Τι έχει συμβεί; Το παθητικό μας ξεπέρασε το ενεργητικό μας; Το ενεργητικό μας υποστράφηκε κάτω του παθητικού ή συνέβησαν και τα δύο μαζί; Φοβάμαι ότι ισχύει το τελευταίο. Το ενεργητικό μας είναι τα πάγια κεφάλαιά μας, υλικά και ηθικά. Μαζί. Όλα ό,τι απαρτίζουν την ελληνική πατρίδα. Μα πάνω από όλα είναι το εθνικό φρόνημα, ο εθνικός παλμός. Είναι η καλλιεργημένη δύναμη δημιουργίας, παραγωγής, οι εμπνεύσεις μας ως λαού και Έθνους, οι ιστορικές μας καταβολές και τα πεισματικά μας γονίδια, που μας έχουν καταστήσει ανθεκτικούς στα περιπετειώδη μας ταξίδια στις Ιθάκες, ανάμεσα σε Λαιστρυγόνες, Κίρκες και Κύκλωπες. Το ενεργητικό μας, που θα μπορούσε να αντιπαλέψει, να καθυποτάξει και να ισοσκελίσει το παθητικό μας, υποστράφηκε, επίσης, συστηματικά, όχι μόνο πουλώντας πλουτοπαραγωγικές μονάδες, τράπεζες, εργοστάσια, ΟΤΕ, ΔΕΗ, Αεροπορικές εταιρείες, δρόμους, λιμάνια, νησιά και ό,τι βάλει ο νούς σου, αλλά ταυτόχρονα, κα με την αποδυνάμωση του ηθικού ρυθμού, που ανέκαθεν συντόνιζε τις περιπετειώδεις πορείες μας στην Ανεξαρτησία. Στην πατρίδα μας χάσαμε τα αυγά και τα πασχάλια, επειδή παρείσφρυσαν συγχυτικές ή/και παροχημένες ιδεολογίες, που αποσάθρωσαν τον κοινωνικό ιστό και τη συνοχή των πολιτών.

   Όλοι συμφωνούν πως της οικονομικής καταστροφής προηγείται, πάντα, πολιτική κατάρρευση. Το πολιτικό σύστημα στην πατρίδα μας, βασισμένο σε σαθρά θεμέλια, συντεχνιακή αντίληψη και ανεπαρκή θεωρητική τεκμηρίωση των αποφάνσεών του, που αμέσως γίνονται νόμοι του κράτους, αλλά και στο σθένος να τηρούνται απαρέγκλιτα, παρέβλεψε τους ισχυρούς άξονες επί των οποίων σηματοδοτήθηκε η πορεία προς την απώλεια εθνικής κυριαρχίας.

  Κανένα Έθνος σε πλανητικό επίπεδο δεν μπορεί να χάσει την αξιοπιστία του.    

  Την αξιοπιστία τους χάνουν τα κράτη και, ενίοτε, το πολιτικό προσωπικό που τα διαχειρίζονται και έναντι των Λαών τους και έναντι των Ευρωπαίων Εταίρων τους. Αν θέλουν τώρα να υποτάξουν το Λαό για να λεηλατήσουν το κράτος, αυτό είχε ήδη ξεκινήσει όταν με τόσο άφρονα και φαύλο τρόπο εξακολουθούσαν να δανειοδοτούν και να επιχορηγούν κάνοντας ότι δεν βλέπουν την κατασπατάληση των πόρων, που διόγκωσε το παθητικό μας σε δυσθεόρατα ύψη. Και μας μιλάνε διαρκώς μόνο γι αυτό. Έχουμε, όμως, και το ενεργητικό μας. Που είναι τα πάγια κεφάλαιά μας, όλα ό,τι συναπαρτίζουν την ελληνική μας πατρίδα. Μα πάνω από όλα είναι το εθνικό φρόνημα, ο εθνικός παλμός. Είναι η καλλιεργημένη δύναμη δημιουργίας, παραγωγής, οι εμπνεύσεις μας ως λαού και Έθνους, οι ιστορικές μας καταβολές και τα γονίδιά μας.

Η χώρα χαρακτηρίστηκε από διεθνή ανυποληψία της οποίας τα δομικά συστατικά είναι η διαπλοκή, η σπατάλη και εκτροπή σε ιδιοτέλειες των κρατικών εισροών από φόρους, εξαγωγές, κοινοτικά πλαίσια στήριξης, ναυτιλία, τουρισμό και δάνεια, η κολοσσιαία φοροδιαφυγή από τα μεσαία και ανώτερα εισοδηματικά στρώματα, πολύ συχνά με τη συναίνεση και συναυτουργία της διοίκησης, χαμηλή παραγωγικότητα και ανύπαρκτη ανταγωνιστικότητα. Ένα ασκέρι αδιάφορων ή αδαών πολιτικών και συνδικαλιστών, που χωρίς μέριμνα για την πορεία της χώ-ρας, κατασπαταλούσε κάθε ικμάδα της κοινωνίας, κολακεύοντας πολίτες και ερ-γαζόμενους, με αντάλλαγμα την επανεκλογή τους.     

 Μετά την πτώση της Χούντας και την αποκατάσταση της Δημοκρατίας στη χώρα μας, άρχισε, προοδευτικά, να συντελείται συστηματικά, μια ανατροπή προτεραιοτήτων, έτσι, που η καλλιέργεια εθνικής συνειδήσεως, φιλοπατρίας, φιλέργιας υποχωρούσε σταδιακά προ της δυναμικότερης θεμιτής, αλλά και αθέμιτης διεκδικήσεως οικονομικών συμφερόντων.

Η κερδισμένη ευημερία λοιπόν δεν πρέπει να ελπίζεται και με κανένα τρόπο δεν αποδίδεται στους ακόμη και φωτισμένους –ενδεχόμενα- ηγέτες, αλλά στους εγρήγορους πολίτες. Άλλωστε καμιά κοινωνία δεν μπορεί να επιβιώσει χωρίς την ιδέα της συμμετοχής σε μια κοινή προσπάθεια, όπως πολύ εύστοχα έχει παρατηρήσει ο Αλμπέρ Καμύ. Ήδη, από πολλούς αιώνες πριν, ο Θουκυδίδης εξυμνώντας την εθελούσια συμμετοχή των πολιτών στα κοινά, έγραφε: "Αν η πόλη έχει καλώς στο σύνολό της ωφελεί περισσότερο τους πολίτες παρά αν ευτυχεί μεν ο καθένας χωριστά αλλά η πόλη κλονίζεται στο σύνολό της∙ γιατί ο όνθρωπος, ακόμη και εάν ευτυχεί ατομικά καταστρέφεται μαζί με την πατρίδα του αν αυτή καταστραφεί∙ ενώ αν η πατρίδα του ευτυχεί, έχει πολύ περισσότερες πιθανότητες να διασωθεί".  

Πως όμως θα επιτευχθεί μια παρόμοια συναίνεση αφού στη χώρα μας, ο πατριωτισμός, τα εθνικά σύμβολα, η προσήλωση στο εθνικό καθήκον άρχισαν προοδευτικά, να ξεφτίζουν, να αποκαθηλώνονται, να τίθενται "εκτός παιδιάς", προ μιας επελαύνουσας νεωτερικότητας, που ενθάρρυνε το ατομικό έναντι του συλλογικού, την οικονομική ευμάρεια έναντι της εθνικής υποστάσεως, την ιδιαιτερότητα και την ατομικότητα έναντι της συλλογικότητας και της ομοιογένειας. Οι νεωτερισμοί αυτοί διείσδυσαν όλα τα στρώματα του κοινωνικού ιστού και απετέλεσαν συγχυτικούς παράγοντες στους εκπαιδευτικούς άξονες όλων των βαθμίδων, στους τόπους δουλειάς, και στις επικοινωνίες των πολιτών. Η ατομικότητα έλαβε προτεραιότητα, έναντι της συλλογικότητας. Όλες οι πολιτικές δράσεις ήταν επιδιώξεις ικανοποιήσεως εξατομικευμένων περιπτώσεων, θολώνοντας τους συλλογικούς στόχους και τις χαραγμένες πορείες. Η παιδαγωγική σημασία της δημόσιας συζητήσεως, αν τη σημαία την κρατούν έλληνες ή αλλοδαποί μαθητές, αν ορθά το Υπουργείο Εθνικής Παιδείας  μετονομάστηκε σε Υπουργείο Παιδείας, αν τα παιδιά των απλών ή και των περιώνυμων θα επιμερίζονται εξίσου τη φύλαξη των συνόρων, είχε ως αποτέλεσμα τη συρρίκνωση του εθνικού φρονήματος. Η σοσιαλιστική εμμονή στην Ελλάδα επικεντρώθηκε στις πολυπολιτισμικές και οικονομικές της παραμέτρους και περιφρόνησε τον αναγκαίο ηθικό ρυθμό και έκαμψε το εθνικό φρόνημα που όφειλε να αποτελεί τη θεμέλια ουσία της. Ο πατριωτισμός των Γερμανών, των Γάλλων, των Άγγλων, των Σουηδών υπηρετήθηκε με προσήλωση και συστηματικότητα, όταν εμείς λοιδορήσαμε κάθε τι εθνικό, ως οικονομικά ατελέσφορο και γιαυτό απορριπτέο.

Οι δημόσιοι και ιδιωτικοί υπάλληλοι, οι αγρότες και οι ελευθεροεπαγγελματίες, με την υποδαύλιση των συνδιαλιστικών τους φορέων, δεν προσπαθούσαν "για την Ελλάδα, ρε γαμώτο", αλλά για να εξασφαλίσουν τριφυλότερη ατομική ευημερία, νεοπλουτική πεφυσίωση, με λιγότερη προσπάθεια και περισσότερες απολαβές. Ενόσω οι πολιτικοί μας άρχοντες εκποιούσαν άφρονα την εθνική περιουσία, ή την εγκατέλειπαν περιφορνητικά να σαπίζει απροστάτευτη και ανεκμετάλευτη, ο λαός περιφρονούσε την εθνική ιδέα ως παρωχημένο, μισητό στερεότυπο του ζοφερού παρελθόντος των "Ελλήνων Χριστιανών". Οι δυσμενείς επιπτώσεις της Χούντας στην εθνική ψυχολογία, η φαυλότητα των πολιτικών της μεταπολιτευτικής περιόδου, η ατομοκεντρική εξαλλοσύνη των εργατοπατέρων και η συγχυτική εκπαιδευτική διαδικασία, είναι οι παθογενετικοί μηχανισμοί που επώασαν την παρούσα ζοφερότητα.

   Απεμπολήσαμε την εθνική μας υπόσταση, προς χάρη μιας οικονομικής ευμάρειας, βασισμένης σε ξυλοπόδαρα και κουτοπονηριές, όπως το χρηματιστήριο, τα τοξικά ομόλογα και το σύστημα των αποδείξεων (με το οποίο δήθεν θα συλλάβουμε την φοροδιαφυγή, ενώ υποκρυπτόμενη σε όλες αυτές τις περιπτώσεις πρόθεση είναι να συλλάβουμε το βιός του λαού), η άφρονη, ακατέργαστη δημοσιοϋπαλληλία, που διαμορφώθηκε σε ευκαιριακή και άεργη μισθοδοσία και επιδοματοληψία..