Κυριακή 25 Δεκεμβρίου 2011

ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗ (;) ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ




Ο πολίτης παρακολουθεί εμβρόντητος τη χώρα μας, να τελεί υπό το κράτος μιας “πολυοργανικής ανεπάρκειας”, με την ιατρική (:ως θανατηφόρος κλονισμός)  και τη μηχανική (: ως αποσάθρωση των στηρικτικών της δοκίδων) έννοια του όρου. Έργο, επιδιωγμένης ανεπάρκειας του πολιτικού, διοικητικού προσωπικού και της αποτελεσματικότητας δημόσιων υπηρεσιών, η κατάρρευση επισπεύδεται από την πρόσφατη επέλαση σηπτικών επιβουλών: Επιχειρείται νέα (η τρίτη, από τη μεταπολίτευση) ιδιοποίηση των προσόδων της ιδιωτικής οικονομίας (δημόσιων και ιδιωτικών υπαλλήλων, αγροτών και ελευθεροεπαγγελματιών), αυτή τη φορά με χαρακτηριστικό κυνισμό, επειδή αφορά την υπεξαίρεση του μεροκάματου.
Η πρώτη ήταν η παρακράτηση της κερδοφορίας, που έβλαψε, παρά τα θρυλούμενα περί μικρής ωφέλειας και τα λαϊκά στρώματα.
Η δεύτερη ήταν η υπεξαίρεση του λαϊκού αποθέματος, που έθιξε τους μικρούς και μεσαίους αποταμιευτές (Χρηματιστήριο).
Μέθοδοι αυτής της νέας λαφυραγωγήσεως είναι το πετσόκομμα των αποδοχών (μισθών-συντάξεων).
Το πολιτικό μας προσωπικό εμφανίζεται συγχυσμένο ανάμεσα στις μειονεξίες του συντηρητισμού
(λιγότερο κράτος, χαμηλότερη φορολογία, υποβαθμισμένη κοινωνική στήριξη),
στις μειονεξίες του σοσιαλισμού
(περισσότερο κράτος, γεναιόδωρες παροχές, περιορισμός ανισότητας)
και στις μειονεξίες του κομμουνισμού
(ο καθένας με τις δυνατότητές του στον καθένα με τις ανάγκες του).
Έτσι, βιώνουμε μια διακυβέρνηση που φορολογεί ό,τι κινείται, ως αμιγώς υπερσοσιαλιστική, αλλά, ταυτόχρονα αποστασιοποιείται από κάθε κρατική υποχρέωση στην πρόνοια, περίθαλψη, ασφάλεια, υγεία, παιδεία, επικοινωνία, ως ατόφια υπερσυντηρητική.

Το πολιτικό προσωπικό, μπλεγμένο στις επιταγές του J. Schumpeter, που εισηγείται τη στιγμιαία αποδόμηση ενός προηγούμενα κοινωνικού κράτους, για τη δημιουργία ενός άλλου του περιβόητου ”κράτους της αγοράς”, διολισθαίνει σε μια προεπιλεγμένη προσαρμογή, παραδίδοντας το κράτος σε μια κάστα υπερεθνικών χρυσοκανθάρων, που αμοίβονται ανάλογα με τα κέρδη, που προσκομίζουν στους εργοδότες τους, που συνθέτουν διοικητήρια και ασκούν εθνική εξουσία χωρίς ευθύνη, και χωρίς να υποχρεώνονται σε λογοδοσία. Ασκούν την ανεύθυνη εξουσία τους, χωρίς ηθικές δεσμεύσεις ή κοινωνικές αναφορές, χωρίς πολιτικό έλεγχο, περιφρονώντας Συντάγματα και κοινοβούλια, Κοινωνικά Συμβόλαια και Διεθνείς Συμβάσεις, που τα αντιλαμβάνονται περίπου ως μουσειακό υλικό, που, δήθεν, εξ αιτίας τους, οι χώρες, σημείωσαν εντελώς περιορισμένη οικονομική ανάπτυξη.

   Από τη μια στιγμή στην άλλη, η αξία της εργασίας απομειώνεται δραματικά, τα κεκτημένα των εργαζομένων παραμερίζονται περιφορνητικά, οι παρακρατήσεις χρόνων για συντάξεις και υγεία υπεξαιρούνται ασύστολα.
Με βίαια μέτρα, οι πολίτες διατάσσονται σε δύο φάλαγγες:
στους εργαζόμενους, χωρίς αποζημίωση, και τους μακροχρόνια άνεργους, χωρίς προσδοκία.
Η πολιτεία, σε κατάσταση πανικού, επικεντρώνει τις προσπάθειές αποκλειστικά στη λήψη μέτρων στήριξης και προστασίας των χρηματοπιστωτικών της ιδρυμάτων από το τσουνάμι της οικονομικής κρίσης, αλλά όχι και των θυμάτων της άφρονης διαχειρίσεώς τους, που είναι οι στρατιές των φτωχών και νεόφτωχων νοικοκυριών.
    Σκυθρωποί και πελαγωμένοι οι πολίτες αναρωτιούνται τι ακριβώς έχει συμβεί. Οι αισιόδοξοι προβλέπουν ότι μας περιμένει μια μορφή "ελεγχόμενης χρεοκοπίας", δηλαδή μια οικονομική κατάρρευση των ιδιωτικών οικονομιών, με το κράτος να λαθροβιώνει υπό το βάρος δυσβάστακτων οικονομικών υποχρεώσεων. Οι απαισιόδοξοι ανησυχούν ότι θα μας βρει μια θεομηνία, με στάση πληρωμών, δήμευση της ιδιωτικής περιουσίας και ρευστοποίηση-διασπάθιση της δημόσιας.
    Όμως, αν κάποιοι θέλουν να μετατρέψουν τις πατρίδες σε στρατόπεδα συγκεντρώσεως, όπου όλα θα λειτουργούν στο ρυθμό του "Arbeit macht frei", θα μείνουν, απλά, φαντάσματα μιας αλλοτριωμένης πραγματικότητας, στην οποία οι κάθε λογής έμποροι θα ελπίζουν μάταια ότι θα οργανώσουν τις κοινωνίες έτσι, που αφειδώς να πουλιέται ακριβά αυτό που προξενεί την καταστροφή και ταυτόχρονα αυτό που την επιδιορθώνει.
Απέναντι σ΄ αυτή την απειλή, οι ΠΑΤΡΙΔΕΣ θα είναι πάντα -και πρέπει να μείνουν- μια σχέση μεταξύ ανθρώπων.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου