Κυριακή 5 Αυγούστου 2012

Επώδυνα μέτρα για τη σωτηρία μας


Μαθιουδάκης Γ.Α. 

 Ανεξάρτητα με τις έως και φορτικές προεκλογικές διαβεβαιώσεις ότι θα αποκατασταθεί (μεταξύ άλλων) η κοινωνική δικαιοσύνη, η ομολογία, ότι λαμβάνονται «άδικα» μέτρα, προκειμένου να διασωθεί η χώρα, είναι συναρπαστική. Επιχειρείται, βέβαια, η διέγερση του θυμικού των θυμάτων των μέτρων, η εκμαίευση συμπάθειας προς τους ιθύνοντες και η γεφύρωση του χάσματος ανάμεσα στις προεκλογικές ρητορείες με τις υπερνεοφιλελεύθερες προσυμφωνημένες πρακτικές επιβιώσεως του πελατειακού κράτους.
  Ο χαρακτηρισμός «αναγκαία» επιστρατεύτηκε ως συμβολή στον εξωραϊσμό του αποκρουστικού προσώπου της τρόικας και των ημεδαπών συνεργατών της.
Ο συνδυασμός όμως, «μέτρα άδικα, αλλά αναγκαία» είναι εκρηκτικός. Γιατί ανατρέπει κάθε έννοια ευνομίας και εφεξής, η δικαιοσύνη παύει να είναι τυφλή, ενόσω θα πρέπει να «σταθμίζει» τις προβαλλόμενες «ανάγκες» που επέβαλαν την τέλεση αδικοπραξιών. Μετά την αποστροφή αυτή, το δίκιο φαίνεται να υποχωρεί πίσω από σχεσιακές επινοήσεις, καθώς η χρησιμοθηρία, ο ωφελιμισμός και η ιδιοτέλεια ανάγονται σε βαθμονομικά του εργαλεία.
Σύμφωνα με την κατηγορική προσταγή του Καντ, ο καθένας οφείλει να ενεργεί σαν να έθετε με τη συμπεριφορά του κανόνες καθολικής ισχύος. Ο,τι με τις πράξεις του προτείνει έχει ισχύ παγκόσμιου νόμου. Εφεξής ο καθένας θα μπορεί να επιδίδεται σε παραβατικά ενεργήματα, χωρίς κίνδυνο να ελεγχθεί, ενόσω θα προβάλει ως άλλοθι την εξυπηρέτηση μιας ανάγκης.

Με αυτόν τον νεολογισμό, μπορεί ακόμη και ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος και οι εκατόμβες των εκατομμυρίων αθώων θυμάτων του, να αποκατασταθεί ηθικά, καθώς ήταν μεν άδικος, αλλά φέρεται ότι επιβλήθηκε από την ανάγκη να αποτραπεί η οικονομική κατάρρευση της Γερμανίας. Ως αναγκαία μπορεί να δικαιωθεί και κάθε άδικη τρομοκρατική ενέργεια, αφού για τους τρομοκράτες υπήρξε πάντα μια ανάγκη που έπρεπε να εξυπηρετηθεί.
  Ποια είναι επιτέλους η ανάγκη για χάρη της οποίας πρέπει η Δικαιοσύνη να τεθεί σε δεύτερη μοίρα; Είναι ο εφυσηχασμός των αγορών, λένε. Και ο εφησυχασμός των αγορών έχει επιχειρηθεί με χίλιους -δυό τρόπους, που όλοι εμπεριέχουν περικοπή μισθών, αύξηση της φορολογίας, επιδέινωση των δεικτών καταναλωτής, αύξηση της ανεργίας. Οι αγορές δείχνουν να γνωρίζουν καλά ότι κακοποιημένοι και εξαθλιωμένοι πολίτες δεν μπορούν να εργαστούν παραγωγικά, ώστε να εξυπηρετήσουν τα δάνειά τους. Ή ότι σωρηδόν χάνουν τη δουλειά τους ή υφίστανται εργασιακές δυσμενείς μεταβολές, με αποτέλεσμα να απειλείται η βιολογική τους υπόσταη, όχι μόνο η συναλλακτική τους αξιοπιστία.
  Στο ιεραρχικό σύστημα αξιών καθολικής ισχύος, που είναι ο φέρων οργανισμός κάθε δημοκρατίας, η Δικαιοσύνη ευρίσκεται επικεφαλής και κάθε αδικοπραξία πρέπει να διώκεται αδιακρίτως, ανυστερόβουλα και ανεπιφύλακτα.
  Το άδικο πρέπει να απορρίπτεται ακόμη και αν προβάλλονται ανάγκες που το επιβάλλουν. Ετσι κι αλλιώς, για κάθε αδικοπραξία κατασκευάζεται, αμυντικά, ένα πειστικό άλλοθι.
Τα μέτρα, λοιπόν, που χαρακτηρίστηκαν «άδικα, αλλά αναγκαία», ακόμη και από τους ίδιους τους εμπνευστές και εφαρμοστές τους, πρέπει αμέσως να αποσυρθούν και να αντικατασταθούν από άλλα «δίκαια και αναγκαία». Και τέτοια υπάρχουν, εγγυημένης, μάλιστα, αποτελεσματικότητας.
----------------------------------
η ευημερία του Λαού είναι υπέρτατος νόμος
Κικέρων 106-43 π.Χ.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου